Mleko

Przyniósł mleko i szklankę i zniknął na chwilę.
Więc otworzyłam mleko nalałam do szklanki.
Upiłam odrobinę i ...
...i świat się cofnął...

Znów byłam w domu.
Leżałam na łóżku, a nade mną stała mama.
Miała w rękach butelkę pełną mleka.
Jak zawsze z odrobiną cukru.
I ten magiczny moment, gdy jej obrączka uderzała o butelkę.
Magiczny, bo nigdy nie wiedziałam skąd dobiega ten dźwięk.
Miałam przed oczami swoje zdjęcie z butelką.

Uroczę jest bycie dzieckiem.
Takie beztroskie.

A wspomnienia, coraz częściej wracają.
Piłam to mleko jakby było królewski napojem.
Dziękuję.


P.S. Drodzy moi pracuje nad małym blogowym projektem. Może macie jakiś pomysł na nazwę?